Haar echtgenoot Otto Frank was de enige van het gezin die de Holocaust overleefde. Bibliografie [ bewerken | brontekst bewerken] Harry Paape, David Barnouw en Gerrold van der Stroom, De dagboeken van Anne Frank. Bert Bakker, Amsterdam (2004). Jeroen De Bruyn en Joop van Wijk, Bep Voskuijl, het zwijgen voorbij. Een biografie van de jongste helpster van het Achterhuis. Prometheus/Bert Bakker, Amsterdam (2015). Miep Gies en Alison Leslie Gold, Herinneringen aan Anne Frank. Het verhaal van Miep Gies, de steun en toeverlaat van de familie Frank in het Achterhuis. Bert Bakker, Amsterdam (1987). Ernst Schnabel, Anne Frank. Spur eines Kindes. Fischer Bücherei, Frankfurt am Main (1958). Rian Verhoeven - Anne Frank was niet alleen. Het Merwedeplein 1933-1945 Amsterdam, 2019 Prometheus. ( ISBN 978-9044630411) Externe link [ bewerken | brontekst bewerken] Edith Frank op het Joods Monument Edith Frank is helaas overleden in Auschwitz in bezet Polen..
Ze betrekken het achterhuis van het kantoorpand, waarin haar vader, Otto Frank, heeft gewerkt. Door middel van een boekenkast worden ze van de buitenwereld afgesloten. Het werk in het kantoor gaat gewoon door, dus de onderduikers moeten overdag muisstil zijn. Zo mag de wc niet doorgetrokken worden. Na een week komt de familie Daans (hun werkelijke naam is Van Pels) bij hen inwonen. Vier maanden later volgt Pfeffer, een tandarts, die in werkelijkheid Albert Dussel heet. Anne moet haar kamer met hem delen, maar ze vindt hem helemaal niet aardig. Via de radio, die ze 's avonds beluisteren, horen ze berichten over het verloop van de oorlog. De spanning is te snijden met zoveel mensen in zo'n kleine ruimte en Anne heeft vaak ruzie met haar moeder en mevrouw Daans. De enigen met wie Anne kan praten zijn haar vader en Peter Daans. Een aantal mensen van het kantoor voorzien de onderduikers van eten en boeken. De echte namen van deze helpers zijn Anne niet bekend: meneer Kleiman is voor haar meneer Koophuis, meneer Kugler wordt Kraler genoemd.
De reeks is geïnspireerd op het waargebeurde verhaal van Félicie Bloch-Gruszlow, die in 1931 in Antwerpen werd geboren en er in 2018 op 87-jarige leeftijd overleed. Voor haar zoon Didier is de reeks een mooi eerbetoon. " De vlog van Fée is heel pakkend voor mij. Het verhaal dat mijn moeder jarenlang aan mij verteld heeft tot leven zien komen, brengt veel emoties teweeg. Emoties van verdriet maar ook van dankbaarheid. Want mijn moeder heeft altijd gewenst dat zoveel mogelijk mensen haar verhaal en dat van duizenden andere kinderen kennen, om te vermijden dat de gruwelen uit het verleden opnieuw gebeuren. " Zes jaar geleden deed ze haar levensverhaal al eens uit de doeken in het Canvasprogramma 12 in 40. De zender biedt die reeks meteen ook opnieuw online aan, zodat ouders en kinderen samen het verhaal van Fée kunnen ontdekken. Karrewiet, het journaal van Ketnet, zal bovendien voor factchecks en extra duiding zorgen bij alle gebeurtenissen die in de serie aan bod komen. Ook leerkrachten kunnen met het materiaal uit de serie aan de slag.
Actrice en docente Denise De Weerdt is afgelopen nacht overleden. Dat meldt haar zoon. Ze was bekend om haar rollen in musicals, theater en televisie. De Weerdt gaf ook les aan de Studio Herman Teirlinck. Ze werd 92 jaar. Denise De Weerdt deed in haar beginjaren zowel aan musicals als theater. Zo speelde ze Anne Frank in het gelijknamig toneelstuk, en nam ze de hoofdrol voor haar rekening in de Vlaamse versie van de musical "My fair lady". Dat was misschien wel haar bekendste rol. Later stapte ze over naar de BRT, waar ze meespeelde in bekende reeksen als "Axel Nort", "De kat" of "Paradijsvogels". Jongere kijkers kennen haar misschien van een gastrol in "FC De Kampioenen", als de moeder van Boma. Andere reeksen waarin ze meespeelde, waren onder meer "Slisse en Cesar" en "Villa des Roses". Later volgde ook nog de reeks "De gouden jaren" bij VTM. Ze was ook docente aan Studio Herman Teirlinck. Ze was er een van de oprichters van de opleiding Kleinkunst. Bekijk hier enkele beelden uit haar rijkgevulde carrière:
Moeder en dochters blijven bij elkaar en zijn meer dan ooit op elkaar aangewezen. Als Margot en Anne tijdelijk in een aparte barak moeten verblijven, omdat ze aan schurft lijden, graaft Edith met twee medegevangenen een gat waardoor ze wat extra voedsel aan ze kunnen geven. Edith wordt gescheiden van haar dochters Eind oktober wordt Edith van haar dochters gescheiden. Margot en Anne worden op transport gezet naar concentratiekamp Bergen Belsen. Edith blijft in Auschwitz-Birkenau achter. In Rosa de Winter heeft ze een lotgenoot, ook zij is gescheiden van haar dochter. 'Wij troosten elkaar en worden vriendinnen, wij bereiden ons op het ergste voor. ' Edith wordt ziek, krijgt hoge koorts en belandt in de ziekenbarak. Rosa de Winter beschrijft de laatste keer dat ze Edith ziet. 'Op een morgen komen nieuwe patiënten binnen. Ineens herken ik Edith, zij komt uit een andere ziekenafdeling. Zij is nog maar een schim. Enkele dagen nadien sterft zij, totaal uitgeput. ' Edith Frank sterft op 6 januari 1945, drie weken voor de bevrijding van Auschwitz-Birkenau.